Het vuur brand… het is perfect weer om lekker Oorspronkelijk te koken.. en toch komt er niets uit mijn handen.
Het vuur brand, ik kan niet anders dan staren in de vlammen…De televisiebeelden uit Manchester krijg ik maar niet van mijn netvlies…
Vandaag is het geen dag om te koken.
Ik vraag me af hoe het in godsnaam mogelijk is dat je kinderen als een middel ziet om je eigen idealen te verwezenlijken. In God’s naam.. welke God vindt zoiets oke? Ik kan er met mijn hoofd niet bij.
Het geloof in de God van mijn grootouders ben ik lang geleden al kwijt geraakt, maar “heb uw naaste lief als u zelf” is een gebod dat volgens mij in iedere vorm van religie, op de een of andere manier voorkomt.
Ik geloof dat het een ieder vrij staat zijn of haar leven zo in te richten als hij of zij goed vindt. Het maakt mij echt niet uit als je vanuit religeuze overwegingen bepaalde voedingsgewoonten hebt, je moet zelf weten als je geen bloedtransfusies wilt omdat jou religie dat niet toestaat. Geloof wat je wilt.. maar kinderen? Daar blijf je vanaf!!
Vergelding voor kinderen die gedood zijn bij bombardementen op steden in het midden-oosten. Meer dode kinderen, hoe lost dat iets op? Een zieke redenering van nog ziekere geesten.
Kinderen, in dezelfde leeftijd als mijn eigen, die genoten van een optreden van hun favoriete artiest. Doelwit, omwille van religeuze, doorgedraaide idioten.. ik krijg het beeld niet uit mijn hoofd, ik zal (gelukkig) nooit begrijpen hoe je dat voor jezelf kunt rechtvaardigen.
Als jouw religie het waard is om voor te doden.. begin dan bij jezelf.
Het vuur brand.. ik staar in het vuur.. het blijft nog lang onrustig in mijn hoofd..